 |
| Η Μαρία Κωτούλα, φοιτήτρια ΑΕΙ (Επιστήμη και Τεχνολογία Τροφίμων του Γεωπονικόυ Πανεπιστημίου Αθηνών) |
Η χλωρίδα της περιοχής είναι εξαιρετικά πλούσια. Οκτώ δάση Ελάτου, Οξυάς, Πεύκου και Δρυός (Κατάφυτου, Κρανιάς, Δολιανών, Πολυθέας, Καλιρρόης, Στεφανίου, Ανθούσας και Χαλικίου) αποτελούν το λεγόμενο Δασικό Σύμπλεγμα Ασπροποτάμου, ένα από τα ωραιότερα δασικά συμπλέγματα της χώρας. Σημαντική παρουσία έχουν οι Ιτιές που επιλέγουν τις όχθες του Αχελώου για να αναπτυχθούν ενώ επίσης συναντώνται η κρανιά, ο πλάτανος, η καρυδιά, η βελανιδιά, η κερασιά και η κορομηλιά. Ο κύριος θάμνος είναι ο κέδρος. Από τα βότανα ξεχωρίζουν το τσάι, το σαλέπι, η τσουκνίδα, η ρίγανη κ.α. Αρκετά από τα βότανα έχουν αποδεδειγμένες θεραπευτικές ιδιότητες.
Δάση ελάτης: Σε υψόμετρο 900-1.700 μ. βρίσκονται εκτεταμένα δάση ελάτης. Το κλίμα στην περιοχή είναι ψυχρό, το ύψος των βροχοπτώσεων ξεπερνά τα 1000mm και η ξηρή περίοδος διαρκεί μόλις ένα μήνα.
Παρυδάτια δάση: Η περιοχή Ασπρoπόταμου διαρρέεται από ένα μεγάλο δίκτυο μικρών και μεγάλων ορεινών ρεμάτων που καταλήγουν στον Αχελώο. Στις όχθες αυτών των ρεμάτων συναντάμε δάση με πλατάνια, ιτιές, σφενδάμους και άλλα υδρόφιλα φυτά. Η οικολογική αξία αυτών των δασών είναι τεράστια, διότι αποτελούν καταφύγιο πολλών ζώων και πτηνών.
Αλπικά λιβάδια: Βρίσκονται σε
υψόμετρο 2.300μ. και άνω. Έχουν εξαιρετικά μεγάλο βοτανικό ενδιαφέρον λόγω της μεγάλης ποικιλίας ενδημικών βοτάνων. Απειλούνται με καταστροφή λόγω της ανεξέλεγκτης βόσκησης και της άναρχης οικοτουριστικής δραστηριότητας.
Τσάι βουνού: Το ελληνικό τσάι βουνού είναι φυτό πολυετές και ανήκει στην οικογένεια Χειλανθών και στο γένος Σιδηρίτης. Γνωστό στον Θεόφραστο και τον Διοσκουρίδη, σήμερα βεβαιώνεται επιστημονικά η αντιφλεγμονώδης και ευεργετική επί των αγγείων δράση του. Στην αρχαιότητα το όνομα σιδηρίτης αναφερόταν σε διάφορα φυτά που θεωρούνταν ότι είχαν την ικανότητα να επουλώνουν πληγές από σιδερένια αντικείμενα, όπως βέλη. Ο Διοσκουρίδης το συνιστούσε ως θεραπευτικό των πληγών. Στη λαική θεραπευτική χρησιμοποιείται ως ευστόμαχο, θερμαντικό, τονωτικό, διουρητικό και εναντίον των κρυολογημάτων και των αναπνευστικών παθήσεων. Σειρά μελετών τόσο σε εκχυλίσματα ειδών του γένους Σιδηρίτης όσο και σε χημικές ενώσεις που απομονώθηκαν από αυτά, έδειξαν ότι εκτός από την αντιφλεγμονώδη δράση, εμφανίζουν και άλλες φαρμακολογικές δράσεις, όπως αντιμικροβιακή, κατά του καταρράκτη, αντιθρομβωτική και αντιυπερτασική. Στα βουνά του Ασπροποτάμου το τσάι είναι άριστης ποιότητας και άφθονο.
Τσουκνίδα: Η τσουκνίδα είναι ακόμη βασικό υλικό της Ασπροποταμίτικης μαγειρικής. Εκτός όμως από τα θρεπτικά της συστατικά έχει θετικές επιδράσεις και στην υγεία. Δρά κατά των ρευματισμών, της αναιμίας, των λίθων των νεφρών και βοηθά την κυκλοφορία του αίματος.
Μανιτάρια: Η περιοχή του Ασπροποτάμου είναι ένας απο τους πιο πλούσιους τόπους σεποικιλία και ποσότητα μανιταριών στην Ελλάδα.
Χαμομήλι: Ανήκει στην οικογένεια των αστεροειδών. Έχει πολλαπλές θεραπευτικές ιδιότητες μεταξύ άλλων τονωτικές, χωνευτικές, διουρητικές και αντιπυρετικές.
Σαλέπι: To σαλέπι, του οποίου το επιστημονικό όνομα είναι όρχις, χρησιμοποιείται για την τόνωση των ασθενών κατά τη διάρκεια της ανάρρωσής τους. Το ρόφημα που παράγεται δρά κατά της δυσεντερίας και του ξερόβηχα με φλογώσεις.
Πήλιανο: Το επιστημονικό του όνομα είναι Αρτεμησία το Αψίνθιον. Η βολβώδες ρίζα του αποξηρένεται και πίνεται ως αφέψιμα. Μεταξύ άλλων έχει χωνευτικές, διουρητικές και ανιπυρετικές ιδιότητες και επίσης δρά κατά της αναιμίας.
Ίταμος: Ο ίταμος είναι ενα σπάνιο δέντρο το οποίο ζεί πολλούς αιώνες. Οι καρποί του, που έχουν κόκκινο χρώμα, θεωρούνται δηλητηριώδοι.
 |
Κρόκος: Ο κρόκος είναι ένα μικρό λουλούδι που οι ντόπιοι το ονομάζουν διώχτρα διότι φυτρώνει το φθινόπωρο που εκείνοι ετοιμάζονται να φύγουν για τα πεδινά. Το χρώμα του κρόκου είναι πολύ ζωηρό (σε αποχρώσεις του μώβ, του ρόζ ή του κίτρινου) και χρησίμευε στην βαφή των υφαντών. Το συναντάμε στην περιοχή σε μεγάλες ποσότητες.
|
(πηγή: www.aspropotamos.org)
